29-10-2018
Meten met 2 maten
VVO 3 kreeg zaterdag jl. in de uitwedstrijd in en tegen Groessen 3 weer eens te maken met een scheidsrechter die het begrip ‘onpartijdig’ niet helemaal had begrepen. Nu is dat bij clubscheidsrechters natuurlijk altijd een probleem maar deze man maakte het wel weer erg bont. Tot 15 minuten voor het eindsignaal stond VVO 3 nog op winst, na 90 minuten, 3 gele kaarten en 2 strafschoppen later, was de stand 5-3 voor Groessen. Natuurlijk zijn er situaties te noemen waarvoor de beslissing van de arbiter te rechtvaardigen valt , maar dan zul je wel voor beide teams dezelfde beoordeling moeten aanhouden. Wat dus in het geheel niet gebeurde. In de eerste helft kreeg rechtsback Sander ‘Mooisander’ Schollen al een gele kaart vanwege een elleboogstoot. Niemand in en om het veld had dat gezien, de spelers kwamen met de hoofden tegen elkaar, maar de scheidsrechter gaf daarom wel de kaart. Wellicht had hij ook last van zijn ogen. Wedstrijden tussen Groessen 3 en ons VVO 3 worden altijd op het scherpst van de snede gespeeld, wat ook geen probleem is. Maar nu werd VVO 3 in ieder geval bestolen. Of het de winst tot de 90 minuten had weten vast te houden blijft de vraag, maar minimaal een gelijkspel had de verhoudingen op het veld goed weergegeven. Met 3 x een 10 minuten tijdstraf in de laatste 10 minuten, en een tweede strafschop, was dat natuurlijk niet te doen. Wat een wanvertoning. Wij hebben rondom het veld nog gezocht naar ‘belchinezen’ maar hebben die niet kunnen ontdekken. Het had ons niet verbaasd als die er waren geweest.
VVO 3 was al vroeg in de wedstrijd, 4de minuut, op achterstand gekomen. Een lage voorzet vanaf de rechterkant werd, de VVO verdedigers waren zeker niet bij de les nog, eenvoudig langs doelman Jan ‘Janis’ Tanis geschoten. Tanis zou overigens uitgroeien tot ‘Man of the match’ van VVO 3. Hij liet een heel aantal fabuleuze reddingen zien, waaronder een strafschop. Na de 1-0 bleef VVO 3 goed vasthouden aan de gekozen tactiek, en kwam er steeds vaker goed uit. In de 27ste minuut leverde dit de gelijkmaker op. Een door aanvoerder Luuk ‘Lukiñho’ Motshagen genomen vrije trap werd door spits Patrick ‘Patjûh’ Begemann bij de 2de paal binnen getikt, 1-1. En VVO 3 bleef Groessen 3 goed bestrijden. In de 37ste minuut leverde dat zelfs een voorsprong op. Nadat een door VVO genomen hoekschop was afgeslagen door Groessen werd deze door centrale verdediger Chiem ‘André’ Kock teruggebracht in het Groessense doelgebied waar Menno ‘Menño’ Kostelijk stond om deze binnen te koppen. De 1-2 bleef staan tot het rustsignaal.
Omdat de wedstrijd tot dat moment verliep zoals hij had moeten verlopen , buiten dus de vreemde gele kaart voor Sander Schollen in de 20ste minuut van de eerste helft, ging VVO 3 in de tweede helft op dezelfde wijze verder. In de 59ste minuut leverde dat een nog grotere voorsprong voor VVO 3 op. Ditmaal was het de snelle en sterke Boy ‘Pinda’ Nefkens die doorbrak en met buitenkant links voorbij de Groessense doelman schoot. Zijn schot belandde echter op de paal waarna gelukkig weer die verdraaide Kostelijk er stond om de teruggekomen bal binnen te koppen, 1-3. En dat met een stijve nek, of misschien wel juist daardoor. Jammer genoeg verslapte VVO 3 wat na deze treffer en liet Groessen te ver richting het eigen doelgebied komen. In de 65ste minuut al leverde dat Groessen een treffer op. Een prima steekbal op de spits, door de VVO verdediging, betekende dat deze de bal eenvoudig langs Tanis kon schuiven voor de 2-3. En het werd hiermee ook weer echt een wedstrijd.
Vanaf dat moment raakte de eerder genoemde scheidsrechter het spoor volledig bijster, of het moeten bewuste keuzes geweest zijn van hem. Ook onenigheid op een ander veld op het complex, waar aanhangers van Groessen 3 zich ook mee bemoeiden, zorgden er nog voor dat hij de wedstrijd enkele minuten stil legde. Hij begon met Groessen 3 een strafschop toe te kennen, een uiterst discutabele beslissing. Volgens hem was er geduwd, maar volgens ons ging hij hier teveel af op de wijze waarop de Groessense aanvaller viel. Gelukkig, en terecht dus, was het deze strafschop die door Tanis werd gestopt.
Hoe meer wij nu over de leidsman schrijven, hoe groter wordt de ergernis over hem. Hij liet de wedstrijd gewoon ontsporen want het ging verder met het niet fluiten voor een overtreding op Sander Schollen in de 80ste minuut, door 2 man belaagd, waar de VVO’ers wel op rekenden natuurlijk. Uit deze situatie volgde de gelijkmaker voor Groessen 3, die ongestoord verder konden spelen en doelman Tanis konden verslaan, 3-3 dus.Erger was dat de VVO spelers zich zo lieten meeslepen door de idiote beslissingen van de arbiter dat het van kwaad tot erger werd. De eerste was Kostelijk, nog nooit in het bestaan van VVO 3 tegen een gele kaart opgelopen, die 10 minuten van het veld moest voor commentaar op de leiding. Gelukkig was het geheugen van de man zo slecht dat hij na 4 minuten al meende dat deze 10 minuten vol waren. Inmiddels had hij echter ook al Roel ‘Princess’ Cosijnse weggestuurd, 82ste minuut, nadat deze te laat was ingekomen en daardoor een overtreding maakte, die geen gele kaart waard was. Ook hij heeft nog nooit eerder een gele kaart gehad trouwens. In de 85ste minuut gaf hij Groessen ook nog een tweede strafschop nadat Nefkens in het strafschopgebied hands gemaakt zou hebben, hij hield de handen voor zijn gezicht. Je kunt hem geven, maar ook weer niet zeg maar. Deze keer hield Tanis de bal niet en stond de 4-3 voor Groessen 3 op het scorebord. Spits Begemann, die de hele wedstrijd hard gewerkt had, was hierdoor zo opgefokt dat hij zich liet gaan en een overtreding maakte, en natuurlijk ook een gele kaart getoond kreeg. In de 88ste minuut volgde ook nog eens de 5-3 voor Groessen 3,wat uiteraard op dat moment niet meer uitmaakte.
VVO 3 kreeg geen strafschop mee, geen van de Groessen 3 spelers kreeg een gele kaart getoond. Uiteindelijk bepaald een scheidsrechter de sfeer in de wedstrijd, en deze man moet dan wat ons betreft beter nooit meer een wedstrijd fluiten. Wij zeggen niet dat alle beslissingen onterecht waren, maar als je het in de geest van de wedstrijd bekijkt hadden deze niet genomen moeten worden. Of je moet beide partijen hetzelfde beoordelen en dus niet meten met 2 maten. Niet alleen het verlies maar vooral ook de wijze waarop het tot stand was gekomen zorgde voor chagrijn bij alles wat VVO 3 een warm hart toedraagt.
15-10-2018
Eerste driepunter voor gehavend VVO 3
VVO 3 heeft zaterdag jl. de eerste wedstrijd weten te winnen, thuis tegen het Westervoortse AVW’66 5. Ze hebben overigens pas 3 wedstrijden gespeeld. Wedstrijdritme opdoen is daarom wel erg lastig. VVO 3 miste een groot aantal spelers om diverse redenen, er speelden een aantal die al niet 100% fit waren, en zaterdag kwamen er nog eens 3 geblesseerden bij. Spits Patrick ‘Patjuh’ Begemann moest als eerste afhaken na een stevige aanslag op zijn enkel. Vervolgens was het Sjors ‘Giorgio’ Antheunis die eraf moest, hij hield een blauwe voet aan zijn optreden over. Tot overmaat van ramp verdraaide linksback, en vooral ook de strijdlustige, Thomas ‘Tomtom’ de Vos zijn knie. Dit lijkt een ernstige blessure, maar dat moet nog onderzocht worden. Hiermee beschikte VVO 3 ook niet meer over de noodzakelijke wisselmogelijkheden waarmee de overwinning op AVW in een ander daglicht komt te staan. De spelers die de wedstrijd uitspeelden, en het warme weer zorgde daarbij voor extra belasting, verdienen een compliment. Als je zoveel belangrijke schakels mist, en er 3 man geblesseerd de wedstrijd moeten te staken, is het team toch goed overeind gebleven. Met kunst en vliegwerk af en toe, maar toch.
VVO 3 begon niet heel sterk. Door de vele afwezigen was er gestart in een 4-4-2 opstelling, waarvan al snel bleek dat er veel spelers zoekende waren. Snel werd er daarom omgeschakeld naar 4-3-3. Maar het duurde ook weer even totdat de spelers in het veld dat goed ingevuld hadden. Kortom, het was erg rommelig. Toch wist het in de 33ste minuut op voorsprong te komen. Antheunis liet zien dat hij zeker nog wel kan voetballen. Hij gaf een uitstekende steekbal door de AVW verdediging op de lopende Theun ‘Relax’ Eenhoorn. Eenhoorn faalde niet en maakte zijn eerste doelpunt van dit seizoen, 1-0.
Vreemd genoeg zorgde de voorsprong niet voor de zo gewenste rust in het veld. Voetbaltechnisch deed het soms zeer aan de ogen van de toeschouwers en technische staf. Maar gelukkig had doelman Jan ‘Janis’ Tanis (weer) een goede dag en hield zijn doel schoon. AVW wist echter toch op gelijke hoogte te komen. Op een manier die illustratief was voor hoe VVO 3 in het veld stond op dat moment. Bijna in het rustsignaal, 45ste minuut, werden er zomaar 3 man uitgespeeld waarna de Westervoortse aanvaller alleen nog doelman Tanis moest verslaan, wat lukte. 1-1 werd dus de ruststand.
Na de broodnodige rust begon VVO 3 veel beter aan de tweede helft. Ravian ‘Ravi’ Pines was daarin een belangrijke schakel, hij liet VVO 3 beter voetballen. Roel ‘Princess’ Cosijnse kende in deze fase van de wedstrijd zijn beste periode. Hij stond onder de pijnstillers op het veld na een aantal getrokken verstandskiezen. De pijnstillers verdoofden hem schijnbaar teveel want hij wist toch 3 zekere mogelijkheden op een grotere voorsprong te missen in de tweede helft. VVO 3 was in de 50ste minuut wel al op 2-1 gekomen. Een door Pines opgezette uitstekende combinatie in het 16 meter gebied, waarbij de volledige AVW verdediging zoek gespeeld werd, eindigde bij Marik ‘Matavz’ de Jongh. Hij gaf de assist op de meegelopen Pines, die eenvoudig de 2-1 wist binnen te schieten. Zoals gezegd had VVO 3 in de tweede helft verder uit kunnen lopen. In het laatste deel van de tweede helft kon het niet anders meer dan wegwerken. AVW was op jacht naar de gelijkmaker, zij hadden overigens ook geen wisselmogelijkheden meer, maar die bleef gelukkig uit. Of VVO 3 de winst verdiende kan over getwist worden, maar wij gunnen ze de 3 punten zeer. Al was het maar vanwege de getoonde mentaliteit en inzet. Als dat met beter voetbal gepaard kan gaan kan het nog leuk worden dit seizoen.
Volgende week wordt er weer niet gespeeld, schijnbaar is VVO 3 niet ingedeeld in de volgende bekerronde, ondanks de poulewinst. Op 27 oktober wacht dan de uitwedstrijd tegen Groessen 3, die wij al een aantal seizoenen tegenkomen. De teams bleken vaak aan elkaar gewaagd, wij zullen dan zien of dat dit seizoen ook zo is.
1-10-2018
VVO 3 moet veel en veel beter kunnen
Het is maar goed dat er een teamrapport is gemaakt voor ons VVO 3. Het rapport leverde ook het bewijs voor wat we zaterdag jl. konden constateren op de Pinkenberg. In de thuiswedstrijd tegen het Doetinchemse DZC’68 6 haalde VVO 3 nauwelijks een acceptabel niveau. De passing, scherpte en zorgvuldigheid waren ver te zoeken. Dat kun je dan vaak nog compenseren met strijd maar ook dat werd er onvoldoende geleverd. In de eerste helft werd het verbloemd met doelpunten en in het laatste deel van de tweede helft werd er in ieder geval nog enige strijd geleverd. Maar het leidde niet naar 3 punten, de wedstrijd eindigde in 2-2. In de vorige seizoenen had VVO 3 veel minder moeite met DZC’68 6. Slechts 1 x werd er (in een uitwedstrijd in het seizoen 2016-2017) gelijk gespeeld. De overige 3 ontmoetingen leverden allemaal winst voor VVO 3 op. Dus dit gelijkspel was dan ook wel een enorme domper. Wellicht is er sprake geweest van enige onderschatting, maar het vertoonde spel van VVO 3 baarde de technische staf veel zorgen. En het kan niet alleen liggen aan de afwezigheid van een aantal belangrijke spelers.
En het begon goed. Al in de 4de minuut stond de 1-0 voor VVO 3 op het scorebord. Hierbij speelde aanvaller Marik ‘Matavz’ de Jongh zijn tegenstander uit waarna hij de bal breed wist te leggen op Luuk ‘Lukiñho’ Motshagen, die gemakkelijk de bal in het Doetinchemse net wist te schieten. De beginperiode van de eerste helft was in ieder geval speltechnisch redelijk van VVO 3. Want in de 15de minuut wist het ook de 2-0 al aan te tekenen. Dit keer was het de ijverige Roel ‘Princess’ Cosijnse ( later in de wedstrijd vaak te ijverig juist ) die een prima steekpass gaf op Brian ‘Gio’ Donderwinkel. De laatste schoot zeer beheerst de bal achter de DZC doelman.
Wat er daarna gebeurde met VVO 3 blijft een raadsel want het leek alsof de spelers het helemaal kwijt waren. Irritaties waren er over de veel fysiekere manier van spelen van de Doetinchemmers, in plaats van dezelfde spelopvatting te gaan hanteren. En ook daardoor kwam DZC in de 24ste minuut ook dichterbij. Geklungel bij het uitverdedigen was hiervan de oorzaak. Een Doetinchemse aanvaller kon daardoor de 2-1 achter doelman Jan ‘Janis’ Tanis schieten. En het werd nog erger want in de 31ste minuut was de stand weer zoals de wedstrijd ook begonnen was. Een lage diepe bal kwam bij de DZC spits terecht die ook doelman Tanis wist te verslaan, 2-2.
Vanaf dit moment ging de wedstrijd in de eerste helft nog op en neer met kansen voor beide partijen. Maar het bleef bij de 2-2 tot aan het rustsignaal. Alles bij elkaar leidde het in de kleedkamer tot een uitbarsting van trainer Ton ‘Boomsma’ Messing. Het is helemaal niks riep hij. En daar zat enige waarheid in. Of dit er voor heeft gezorgd dat ons VVO 3 in de tweede helft anders in het veld stond maar feit is dat er wel wat meer beleving was. Niettemin moesten de toeschouwers ook constateren dat VVO 3 nauwelijks gevaarlijk voor het Doetinchemse doel wist te komen. Aan de andere kant lukt dat DZC ook niet echt goed maar zij kwamen wel vaker er dichtbij.
Wij denken dat DZC’68 6 tevreden was met de 2-2, voor VVO 3 voelde het als een pijnlijk verlies. Zeker omdat wij weten dat het team veel beter kan. Zij hebben dat in de bekerwedstrijd tegen DVOV 2 (4de klas) ook al laten zien. Maar waarom zit er dan geen goede start van de competitie in? Kortom, de technische staf kan aan het werk. Want beter dan in deze wedstrijd zal het wel moeten wil VVO 3 een leuk seizoen kunnen hebben. De derde helften zijn al wel van hoog niveau, nu de eerste en tweede helft nog.